کارگران شركت رهياب فلز الوند واقع در شهرك صنعتى صفادشت كرج روز پنج شنبه اول بهمن دست به اعتصاب زدند . اين شركت كه مجرى طرحهاى اسكلتهاى فلزى است مدت سه ماه است از پرداخت حقوق كارگران كه بالغ بر 60 تا 70 كارگر ماهر هستند امتناع ميورزد .
قضيه از اين قرار است كه دولت جمهورى اسلامى قراردادى را با دولت اسلامى عراق به امضا رسانده كه طى آن موظف است تعداد 10000 مدرسه كه به صورت اسكلت فلزى است در عراق بسازد كه ساخت اسكلت اين مدارس در ايران و بخشى از آن در شركت مذكور به انجام ميرسد .
گويا دولت قبلا مبلغ دريافتى از دولت عراق را حيف و ميل كرده و اكنون كه ساخت قسمت عمده اين مدارس باقى مانده از دادن پول به شركتهاى طرف قرارداد امتناع ميورزد. اين در حالى است كه شركتهاى مذكور به دليل سود سرشارى كه از ساخت اين مدارس نصيبشان ميشود حاضرند به صورت قرضى اين اسكلتها را ساخته و در انتظار گرفتن حقوقشان در آينده باشند. به اين ترتيب از زحمت كارگران جوشكار در اين شركتها مايه گذاشته و همچنان كار را پيش ميبرند .
اين شركت به خاطر دريافت سود بيشتر كار را به صورت پيمانكارى به چند نفر واگذار كرده و اين پيمانكاران نيز كارگرانى را براى كار در اين شركت استخدام ميكنند كه كارگر شركت محسوب نشده و فاقد بيمه خدمات درمانى و تامين اجتماعى بوده و امنيت شغلى ندارند .
روز پنج شنبه در پى قولهاى مكرر و دروغين مديران اين شركت به نامهاى مهدى لو و حاجى رمضانى بخشي از كارگران در محوطه اين شركت دست به اعتصاب زدند و خواهان پرداخت حقوق معوقه شان شدند كه حراست شركت آنها را به خارج شركت منتقل كرده و از طرف روساى شركت كه مدت 1 ماه است از آمدن به شركت خودارى ميكنند قول دادند كه شنبه آينده به حقوق شان رسيدگى خواهد شد. در خارج شركت نيز درگيرى بين كارگران و پيمانكاران رخ داد كه با ميانجگرى عده اى از كارگران به پايان رسيد و قرار بر اين شد كه شنبه آينده دوباره به شركت مراجعه كرده و تا گرفتن حقوقشان به اعتصاب ادامه دهند .
لازم به ذكر است كه اكثر اين كارگران كارگران فصلى بوده و برخى داراى سابقه كارى بالاى 20 سال هستند كه هنوز فاقد بيمه و حقوق بازنشستگى هستند. اين در حاليسيت كه جوشكارى جزو مشاغل سنگين محسوب ميشود و سابقه براى بازنشستگى در اين شغل بايد 13 سال باشد .
بسيارى از جوشكارانى كه در تهران و اطراف آن به كار مشغولند از شهرستان هاى ديگر به تهران آمده و حاضرند براى امرار معاش با هر شرايطى كه پيمانكاران و شركتها براى آنها در نظر ميگيرند بسازند و متاسفانه هنوز به دليل محدوديتهايى كه براى تشكيل تشکلهاى كارگرى در ايران وجود دارد مكانى براى همبستگى كارگران براى دريافت حداقل حقوقشان وجود ندارد. هنگامي كه مامورين اداره كار كه يك ارگان دولتى است براى رسيدگى به امور كارگران به شركتها فرستاده ميشوند با گرفتن رشوه از صاحبان شركت از وظايف خود سر باز زده و از پايمالى حقوق كارگران سخنى به ميان نمى آورند .
روزانه در تهران بزرگ دهها جوشكار و اسكلت كار بر روى اسكلتهاى فلزى به دليل شرايط ايمنى نامناسب دچار نقص عضو شده يا جان خود را از دست ميدهند كه بيشتر آنان فاقد بيمه حوادث و غيره هستند . *
